Foto's en verslag van het MGCN Klassieker Kampeerweekend 2006 in Otterlo gemaakt door Gerard Geertjes Klik de plaatjes voor een grotere afbeelding (ca. 250 - 400 kb)
Een newbie op het Klassieker Kampeerweekend  8, 9 en 10 september 2006 in Otterlo Het begon voor mij eigenlijk in de zomer van 2003. Ik had er ècht schóón genoeg van, al jaaaaaaren lag mijn Moto Guzzi California II / Moturist combinatie in onderdelen in de schuur, zonder enig uitzicht op een ritje binnen afzienbare termijn. Ik wilde rijden! Er moest een motor bijkomen "voor tijdelijk" tot het Cali II project klaar zou zijn. Uiteraard een Guzzi, andere motoren heb ik sinds 1977 niet gehad. Na een V7 Special, een 850 GT en de al genoemde Cali II voelde ik nu wel wat voor een ééncilinder. Wat gezoek op het internet en een proefritje her en der leidde naar een aardige Nuovo Falcone voor een aardige prijs. De verkoper raadde me aan lid te worden van de MGCN i.v.m. de klassieker-verzekering. Nou ben ik niet zo'n clubjes-mens, maar deze raad leek hout te snijden, dus meldde ik me aan. Vanaf toen lag natuurlijk regelmatig de Moto Guzzi Koerier in de brievenbus en belandde ik ook op het MGCN internet forum. Dat kwam goed uit, Nuovo Falcone bezitters zijn dun gezaaid rond mijn woonplaats Groningen. Ik kende er in elk geval niet één. Voor mijn vragen over onderhoud en verbetering van de NF was het forum dan ook het aangewezen medium, dat al meteen heel wat tips opleverde (waarvoor nogmaals veel dank). Dat is toch wel héél leuk, zo'n club!
Het Falcoontje is een blijvertje geworden en toen dit jaar op het forum een topic verscheen over het derde Klassieker Kampeerweekend, was het besluit om daar een kijkje te nemen snel genomen. Nu heeft de ervaring me inmiddels geleerd dat NF-rijden op de snelweg niet echt een genoegen is en dat op de Nederlandse binnenwegen een effectief reis-gemiddelde van 50-60 km/u wel ongeveer het maximaal haalbare is. Een ritje Groningen-Otterlo zou dus al gauw drie à vier uur gaan duren. Het was duidelijk dat ik niet voor een dagbezoek op zaterdag heen en weer zou gaan knorren, nee, dat werd kamperen en twee nachtjes knorren op de camping. Na een fantastische rit via het Drents-Friese Wold, de Kamperzeedijk en allerlei Veluwse binnenwegen kwam ik Otterlo binnenrijden en het eerste wat ik daar bij een benzinepomp zag was een tweetal V7's met bijbehorende vrolijk zwaaiende guzzisten. Geen twijfel mogelijk, dit waren Klassieker Kampeerders en zoeken naar de camping was niet meer nodig, gewoon even wachten tot de heren (naar later bleek Hans van der Koelen en John Geurts) klaar waren met tanken en dan achter aansluiten. Na enkele formaliteiten bij de camping-receptie en het betalen van een verrassend laag bedrag verwierven mijn Falcoontje en ik het recht twee nachten op de (super de luxe) kampeerterrein te verblijven. Er was een flinke hoek afgebakend als Guzzi-gebied, waar ik bij aankomst meteen werd verwelkomd door Alex Mercy, die een plankje voor de stander aandroeg en allerlei geschikte kampeerplekjes begon aan te wijzen. Ik koos een wat afgelegen plekje, achter de clubtent, aangezien boze tongen beweren dat ik wel eens snurk. Amper had ik m'n tentje uitgepakt of Rianda kwam vragen of ik ook pizza wilde bestellen. Nou ja, graag dus! Ondertussen arriveerde een rode Nuovo Falcone met prettig geluid en doorleefd uiterlijk. Het was Henk, die van zijn motor een soort rijdend laboratorium had gemaakt, compleet met lambda sonde in de uitlaat en geavanceerd uitziende electronica in een bakje op de koplamp. Dit alles om een carburateur-configuratie te vinden die voor eens en altijd een einde zou maken aan het mis- en back-fire dat de pret van het NF-rijden nog wel eens wil verstoren. Henk stalde z'n motor naast mijn tentje en begon dáárnaast z'n eigen tent op te bouwen, ondanks mijn waarschuwing voor mijn nachtelijke geluidsproductie, tsja....
Amper stonden de tenten, of de pizzacourrier kwam aangefietst. Pech alleen dat Henk nèt te laat was aangekomen om te bestellen. Gelukkig waren de pizza's groot genoeg om te delen, zodat die avond niemand hongerig hoefde te blijven. Even later kwam Rinus Wolthuis het Guzzi kwartier binnenrijden. Hij meldde haast verontschuldigend dat hij dit jaar een wat ruimere tent had meegebracht, zodat z'n motor de nacht onder dak kon doorbrengen. Hij wilde niet nòg een keer drie weken een nat achterwerk overhouden aan een 's nachts door regen en dauw ingewaterd zadel, zoals dat het voorgaande jaar was gebeurd. 'k Ben benieuwd of dit idee nog navolging gaat vinden. De meegebrachte flessen en blikken werden aangesproken en de avond raakte  vervuld van praat over techniek en pech, kamperen en kou-lijden en veel Italië, Italië in het algemeen en Mandello in het bijzonder. Jan Carlier vertelde over zijn belevenissen tijdens 30 jaar kilometersvreten met zijn 850GT en over zijn recente aanschaf van een Norge 1200. Daarmee is hij van plan de komende 30 jaar te rijden, dat is dus tot hij honderd wordt! Guzzi Klassieker Kampeerders bleken beschaafde mensen, die het niet te luid maken en ook niet te laat. Volgens mij kroop de laatste rond een uur of half één de tent in. Persoonlijk had ik het gevoel dat ik die nacht wakend doorbracht, maar volgens buurman Henk vergistte ik me daarin. Hoe dan ook, het geluid van de burlende Veluwse herten bij zonsopkomst was die nacht mijn grootste genoegen. 's Ochtends werd alles weer goed gemaakt door een wolkenloze lucht en een stralende zon die een zilver-zijden waas toverde over de bedauwde motorfietsen. Die dauw zou overigens later nog bijna een flink ongeluk veroorzaken...
Na een ontbijtje in de clubtent en een uitgebreide hete douche was er nog mooi even tijd om de voelermaatloze-Nuovo-Falcone- klepspeling-steltruc van Henk even uit te proberen. Grappig om te zien hoe snel men aan kwam lopen zodra ik m'n gereedschap tevoorschijn haalde en wat klepdekselboutjes begon los te draaien; "Ha, er wordt eindelijk gesleuteld." Veel goede en betere tips werden op me afgevuurd en het klepstellen verliep voorspoedig. Inmiddels had Hans zijn motor gestart om nog even één of ander accessoire te gaan kopen. Nauwelijks was zijn V7 in beweging, of hij maakte een sprong van haast een meter. Wheelie voor gevorderden? Uhh, nee, daarvoor keek Hans echt veel te geschrokken. Door de dauw op zijn windscherm zag hij één van de lage scheve betonnen paaltjes niet, die de campingbeheerder zo doeltreffend her en der in het gras had geplaatst om de verschillende kampeerplekjes te markeren. Hans' motor werd zowat gelanceerd en maakte een geweldige bokkesprong, om vervolgens met de rand van de carterpan en de onderste framebuis op het paaltje te landen. Het was een wonder dat Hans de boel overeind hield en dat hij er met de schrik- en de motor met wat schrammen vanaf kwam.
Al gauw beginnen nieuwe bezoekers te arriveren, een schitterende Lodola Grand Turismo, gevolgd door (opsomming in willekeurige volgorde) een Galetto, nog een Lodola, een Airone, ettelijke Nuovo Falcones, een aantal V7's in zo'n beetje alle varianten (behalve de V7 Sport, die naar mijn smaak toch eigenlijk ook tot de klassieke Guzzis gerekend zou moeten worden) en -wat mij betreft- als klap op de vuurpijl een prachtige GT2VT. Daarnaast was er een flinke handvol niet-klassieke Guzzis een paar wèl klassieke andere Italianen (MV, Duc, Airmacchi) en wat exoten in de vorm van een (overigens zeer fraaie) Norton en meer Brits klassieks. De kleur rood was alles overheersend. Ik vond vooral de enorm uiteenlopende benadering van de Nuovo Falcones erg boeiend, van zorgvuldig origineel tot totaal gemodificeerd, waarbij vooral het vliegwiel, het vliegwieldeksel en het luchtfilter het moesten ontgelden. 's Middags maakte ruim een dozijn liefhebbers een prachtige rondrit die door Hans en Monique was uitgestippeld over de Veluwe. Ik had het genoegen een tijdje achter Wim met zijn GT2VT te rijden. Dat was echt geweldig, wàt een geluid. Jammer dat hij al na een paar km -overigens vrolijk zwaaiend- afhaakte vanwege onstekings-onregelmatigheden. Het was echt een waar genoegen om met verwante motoren in passend tempo en met sonoor geluid over de Veluwe rond te knorren. Gewoonlijk beleef ik motorrijden het liefst in m'n eentje of met één of twee anderen, maar met dit gezelschap was het zeer plezierig rondrijden (en koffiedrinken).
's Avonds aten we met een stuk of tien kampeerders in het camping-restaurant, een interessante, langdurige, maar ook heel plezierige ervaring. Tijdens het wachten werd veel gekletst over de aanstaande Mandello-reis die een aantal aanwezigen zouden gaan ondernemen. Tsja, als je die enthousiaste verhalen hoort, dan gaat het Guzzi-bloed toch wel bruisen en niet alleen het mijne! Rinus begon ook al plannen te smeden voor volgend jaar. Het etentje mocht niet te lang duren, want voor 's avonds had Alex nog een -voorlopig mysterieus- programma-onderdeel aangekondigd. Teruggekomen in de clubtent bleek dat de uitreiking van de prijzen voor mooiste aanwezige Guzzis. Zonder veel plichtplegingen ging de prijs voor de mooiste ééncilinder naar Wim Couwenberg voor zijn schitterende GT2VT. De trofee voor de mooiste V twin ging naar onze Zuiderbuur Francois Munsters voor zijn prachtige V7 850 California. Daarna werd er nog lang en gezellig nagepraat. Die nacht sliep ik als een blok en toen ik om een uur of negen uit m'n tent rolde werd er rondom al flink opgeruimd en ingepakt en was mijn nieuwe buurman Francois alweer naar België vertrokken.
Ervaren Klassieker Kampeerders vertelden me dat er nogal wat minder bezoekers waren dan voorgaande jaren, dit vermoedelijk in verband met de Klassiekerrit naar Mandello, die voor de volgende week op de rol stond. Aan het weer heeft het in elk geval niet gelegen, aan de ruimte op de camping niet en aan de perfecte organisatie al helemáál niet. Er hadden heel wat meer bezoekers aan dit evenement plezier kunnen beleven. Volgend jaar weer? Absoluut! Zolang ik op een ouwe Guzzi blijf rondrijden, wil ik deze happening niet meer missen.

© 2008 -  2009 Gerard Geertjes